Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

"... When the desire to renew the stereotypes of everyday life becomes imperative, Architecture returns to its roots, to the primitive hut", writes Suzana Antonakaki in her book ‘Thresholds’.

And to go a little further: does not this return to the primitive hut mean the return to oneself and the necessary space that provides him with protection from nature and from what is foreign around him? The space he can organize and control?

This book deals with this space, its elaboration and the objects that complement and characterize it. …"

Dimitris Antonakakis

"Όταν η επιθυμία της ανανέωσης των στερεοτύπων της καθημερινής ζωής γίνεται επιτακτική, η Αρχιτεκτονική επιστρέφει στις ρίζες της, στην πρωτόγονη καλύβα», γράφει η Σουζάνα Αντωνακάκη στα ‘Κατώφλια’ της.
Και για να προχωρήσω λίγο ακόμα: αυτή η επιστροφή στην πρωτόγονη καλύβα δεν σημαίνει την επιστροφή στον άνθρωπο και στον απαραίτητο χώρο που του εξασφαλίζει την προστασία από τη φύση και από ό,τι ξένο τον περιβάλλει; Τον χώρο που δύναται να οργανώνει και να ελέγχει;

Με αυτόν τον χώρο, την επεξεργασία του και τα αντικείμενα που τον συμπληρώνουν και τον χαρακτηρίζουν ασχολείται αυτό το βιβλίο.

Η επεξεργασία είναι μια λέξη που συχνά μας μπερδεύει. Θυμίζει τη φθαρμένη λέξη διακόσμηση καθώς αναφέρεται συχνά σε κάτι περιττό.

Γιατί άραγε; Μήπως επειδή κάποιες φορές νοθεύει την αλήθεια του χώρου με τις υπερβολές της;

Όμως η απογύμνωση του χώρου αρκεί; Είναι αυτό που επιθυμούμε;
Μήπως η απογύμνωση δεν αναφέρεται πολλές φορές στο πλούσιο γυμνό σώμα αλλά στο σκελετό που το στηρίζει, προσεγγίζοντας το μελλοντικό ερείπιο, όπου όμως ο χρόνος λειτουργεί αμείλικτος σφραγίζοντας τα δεδομένα;
Μήπως ξεχνούμε ότι η λιτή και δικαιολογημένη –όσο γίνεται– επεξεργασία είναι δυνατόν να ερμηνεύει και να πολλαπλασιάζει εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον χώρο; Εκείνα τα στοιχεία που συγκεντρώνει επιλεκτικά στο βάθος της η συνείδησή μας, τροφοδοτώντας τη μοναδική και τόσο απαραίτητη στη ζωή μας συντροφιά της μνήμης;"

Δημήτρης Αντωνακάκης